Jacob & Luzina op Aruba

In het hospitaal hadden we een klein filmpje van Winston gemaakt. Gewoon met de fotocamera. Omdat Jacob nog niet zo handig is met video software en hij niet overdreven veel vrije tijd had, staat het er nu pas op.  Maar nu kennen we de drill, dus wellicht dat het volgende filmpje een wat kortere productietijd kent.

Wij hebben Winston opgehaald, en zojuist is de vader van Luzina vertrokken naar het hospitaal. Zeer waarschijnlijk een blindedarm ontsteking. Op je 73e niet echt een prettige aangelegenheid. Hij was gisteren al erg moe en had vandaag pijn in zijn zij. Vanmiddag toch maar naar de dokter gegaan en die heeft hem meteen doorverwezen.

…Hoppa, daar ben ik weer. Gisteravond was ik begonnen met deze post, maar nog niet af. Het was inderdaad blindedarm ontsteking. Die is er inmiddels uit gesloopt. Hij had vanochtend nog wel veel pijn. (Die slagers zijn blijkbaar niet zachtzinnig). Hij moet minimaal een dag of 5 in het hospitaal blijven. De moeder van Luus was van plan om vannacht(!) nog wat dingen af te gaan maken op haar werk, omdat ze ‘s middags niet alles af had gekregen voordat ze naar de dokter gingen. WIj hebben haar voor gek verklaard, en blijkbaar heeft dat geholpen en is ze alleen vanochtend, op haar vrije dag, gaan werken tot het bezoekuur weer begon. We hopen dat het allemaal goed is gegaan en dat die ouwe man weer snel op de been is.

W00t! Vanochtend werden we gebeld: “Winston mag vandaag naar huis.” Je begrijpt dat Luus en ik een klein vreugdedansje hebben gedaan (letterlijk). We hebben hem zojuist opgehaald in het ziekenhuis, waar hij mij en Luus nog even ondergeplast heeft (yuk!) tijdens zijn laatste ‘ziekenhuisvoeding’.

As we speak zit ik buiten op de porch terwijl Winston in het campingbedje ligt. Over 2 minuten moet ie weer aan de borst.

*Tedje out*

Helaas, WInston mag nog niet naar huis. Hij moet waarschijnlijk tot eind van de week blijven. Hij is helemaal losgekoppeld van de meeste slangen, tubes en meters. Alleen nog een klein draadje voor hartslag en O2 saturatie (=zuurstofgehalte in zijn bloed). Hij hoeft verder geen medicatie. De enige reden dat hij nog moet blijven is zijn gewicht. Hij komt een beetje aan, maar heeft nog niet de sprint naar boven te pakken. Wij worden dus wat minder lief tijdens de voeding: “Eten zul je!” Want we willen natuurlijk wel dat ons mannetje nu snel naar huis mag.

Bij te vroeg geboren baby’s beginnen ze hier preventief vast met antibiotica, terwijl de uitslagen van het lab worden afgewacht. Als die allemaal oke zijn, dan wordt de antibiotica gestopt, zo niet dan moet het hele kuurtje afgemaakt worden. Zaterdagochtend was bij Winston het infuusje al afgekoppeld. Hoera, dachten wij, onze knul doet het superrr! Bleek dat ‘s nachts zijn handje een beetje dik was geworden en dat de verpleegster het infuus had moeten verwijderen. Maar nog niet alle lab uitslagen waren binnen. Het bacteriologisch onderzoek zou pas maandagmiddag afgerond zijn (die lui werken niet in het weekend). Dus eigenlijk moest hij een nieuw infuusje krijgen. De medici konden geen dikke aders vinden en nadat Winston was toegetakeld als een leerdammer kaas (dat is die met veul gaten) hebben ze de pogingen gestaakt. Mogelijk wegens angst voor een aanklachtje kindermishandeling. Omdat de andere uitslagen allemaal goed waren, nemen ze de gok dat ook de bacteriologische kweek geen gekke dingen op zal leveren.

Vandaag (zondag) heeft Winston een ‘zonnebank kuurtje’ onder een bili lamp. Heeft iets te maken met opruimen van celrestanten, leverfunctie, dingetjes en vervolgens zouten afvoeren via de urine, wat dan beter gaat onder een fijne warme lamp. Ik heb nog niet alle details op kunnen zoeken, dus wellicht kan een van de medisch onderlegde lezers e.e.a. uitleggen in de comments (alvast dank daarvoor). Anyway hij werkt aan zijn kleurtje en drinkt elke dag een beetje meer. We gaan een paar keer per dag op en neer naar het hospitaal. Zodra hij Luzina hoort of ruikt begint hij te bleren en moet er wat in! Soms gaat het niet snel genoeg voor meneer en dan wordt hij kwaad, loopt rood aan en is ‘ie niet meer te houden. Hij oefent met het drinken aan de borst en daarna krijgt hij de rest van de moedermelk uit een flesje.

Wij hadden vandaag tussen twee voedingen in even een uurtje tijd om een hapje te gaan eten in een nabijgelegen restaurant (waar ze ook de beste cocktails van Aruba maken). Geen tijd voor een voorgerecht, maar wel een koningsmaal voor Luus: een Cosmo met de grootste Tenderloin van de kaart! Ook voor Jacob was er (na vele maanden) een straffe caiprina en een bescheiden sirloin. Snel een thee en een espresso na, terwijl we de rekening betaalden. Full speed naar het hospitaal, zodat ook Winston een beetje kon proeven van zijn eerste cocktail!

We waarderen al jullie aandacht en support voor Winson enorm (vooral doorgaan daarmee 🙂 ). Leve de zegeningen van internet en telefonie. Zo lijkt de geografische afstand toch weer een heel stuk kleiner.

Bedankt voor alle fanmail! Kicke dat jullie zo meeleven. Daarom heb ik deze keer ook even met open oogjes geposeerd. Die ouwe was wel zo slim om de flits af te zetten, want anders was het gauw afgelopen met de fotosessie. De foto’s zijn dus ietwat korrelig, maar zoals papa altijd zegt: “daar moeten jullie het maar mee doen.” Ik heb sinds vanmiddag een nieuwe crib, een cabrio modelletje, dus zonder dakje erop. Ik had dus wel een muts opgezet tegen die kouwe tocht aan me knar, maar dat ding paste voor geen meter. Mama heeft al opdracht een nieuwe te ritselen, en het liefst in een beetje trendy kleurtje. Dan maak ik weer de blits bij de vrouwtjes hier. Vandaag kreeg ik weer eens wat anders te drinken, rechtstreeks van mama. Da’s wel ff wennen,en hard werken, maar oh boy, it tastes soooo gooood!

Okay, ik ga weer ff belangrijke dingen doen. Laterzzz!

Vandaag mocht Luus voor het eerst Winston een flesje geven (hij is nog niet in staat zelf aan de borst te drinken). Een ‘flesje ‘ is in dit geval 10 ml. Op een eetlepel gaat al meer… Het viel nog niet mee om die kleine wurm goed te positioneren, dus het duurde nog best lang. Gisteravond schreef ik al dat de grote slang uit zijn neus was, vanaf vanmiddag kan Winston het zonder extra zuurstof. We krijgen een beetje les in babyverzorging-met-hindernissen. Voor de meeste beginnende ouders is het al lastig om het eerste luiertje te wisselen. Als daarbij ook nog rekening gehouden moet worden met slangen en kabeltjes terwijl je met je armen door twee gaten moet werken en de ronding in het plexiglas het beeld verstoord… Daarna kreeg hij weer een flesje van Luus en dat ging al een stuk beter dan vanochtend. We hebben vanmiddag voor het eerst gezien dat hij zijn oogjes open deed, maar toen dacht ik er natuurlijk niet aan om foto’s te maken. (Ik heb het zelf lekker wel gezien :p )

Waarschijnlijk mag Luzina morgen naar huis. Winston zal nog zeker een aantal dagen moeten blijven, dus dat wordt op-en-neer pendelen. Met de huidige benzine prijzen (AFL 2,67 = ca. EUR 0,95) valt dat niet mee 😉

Zoals u regelmatig van dit blog gewend bent, zit er weer een fijne klikbare foto bij deze posting, die, in dit geval, na aanklikken naar nog meer oogstrelende pica’s leidt.

W00t! Gisteravond, 22 juli ca.22:10 is ons zoontje geboren. Roepnaam: Winston. Bijna 5 weken te vroeg, dus hij ligt nu in de couveuse. Het weegt ca. 2700 gram en maakt het verder goed. Luzina is ook nog in het hospitaal, dus we posten meer info als dat er er.

Vorige week zaterdag was er een grote verrassing: een baby shower. Klik op het plaatje voor de photo’s. Luus zal nog een stukje typen (hoop ik).

Als je boem hoort dan ben je te laat. Gelukkig zat ik in de veilige Corolla en had ik mijn veilligheidsriem om. De SUV voor mij had een trekhaak en de resreve band zonder hard cover achterop.  Hierdoor is de motorkap van mijn Corolla flink ingedeukt. Tja ik kon er echt niets aan dien. Ik stond stil voor het stoplicht, toen de auto voor mij begon te rijden. Ik dus lekker optrekken en voordat ik het door had stond mijn wagen stil tegen de auto voor mij en bromde de motor rustig door. Oja, de rem intrappen, de automaat in P en de motor afzetten. Vervolgens Jacob bellen dat hij moest komen. De 24 hours roadservice van de verzekeringsmaatschappij bellen en vervolgens uitstappen om te vragen of de politie nog gebeld moest worden en of de mevrouw van de SUV waartegen ik aangereden ben nog wat had. Gelukkig niet, ze was alleen geschrokken, want een van haar kids lag te slapen op de achterbank. Volgens mij hadden beide kids geen gordel om. De police was al gebeld door de chauf van een hele oude pick-up die volgens de vrouw van de SUV ook een klein tikje heeft gehad. Naar mijn idee een heel erg klein tikje, want aan de oude geheel gedeukte achterbumper kon ik geen blauwe verf zien van de SUV. Maar goed, ik ben all-risk verzekerd, dus het is een verzekeringskwestie, gelukkig maar. De tot nu toe enige lichamelijke schade is dat de nagel van mijn linker grote teen door dwars gescheurd is. Dat doet wat pijn en ziet er een beetje eng uit. De veiligheidsriem heeft zijn werk goed gedaan, want ik ben niet tegen het stuur gekomen, wel ff een klap aan de onderkant van mijn buik opgelopen. Daarvoor zijn wij nog even bij de verloskamer in het ziekenhuis langs gegaan. Daar heb ik een half uur aan de monitor gelegen, eentje voor de hartslag van de baby en eentje voor het registreren van de weeenactiviteit en vervolgens is mijn bleoddruk ook nog opgemeten. Gelukkig is allles ok en konden wij weer naar huis. Zodra ik het idee had dat de baby minder beweegt of dat ik iets anders voel moet ik terug komen. Maar JR doet het prima. Nu nog ff voor het slapen gaan de buik inmasseren met olie tegen striae.