Ik had het ding al eerder in gebruik gezien, maar was bang dat het niet goed zou werken op Aruba vanwege de harde wind. Maar… het tegendeel bleek het geval. Laatst zag ik hem staan voor een redelijk prijsje en gisteravond voor het eerst getest. Ik wilde maar een klein fikkie in de Weber, want ik hoefde alleen maar twee sirloins te grillen. Binnen 10 minuten waren de kooltjes aan het gloeien! Nog even wat in water geweekte houtsnippers erbij voor de extra rooksmaak, vleesjes erop en een kwartiertje later… mmmmm!
Ik heb zo’n vermoeden dat de Weber nu toch weer wat vaker opgestookt gaat worden. (Ik heb nog wat babyback ribs en kippedijtjes in de vriezer).
Dit is een postje wat mijn vader zeker interessant vind: een voor mij nog onbekende vrucht. Afgelopen weekend gekocht bij de supermarkt. Het ding wordt verkocht onder de naam ‘Granata’. Die naam deed mij denken aan een granaatappel. Luzina vond dat het er meer uitzag als een kleine kalabas. Dus wij meteen een medewerker van de supermarkt erbij gehaald en gevraagd wat het was. Hij kon het niet echt uitleggen dus brak een vrucht doormidden met de woorden: ‘Eat the seeds!’ Hij ging er gauw vandoor. Dus Luzina en ik stonden als een stelletje beginnende winkeldiefjes van die vrucht te snoepen. De smaak was goed, leek een beetje op passievrucht dus we hebben er meteen twee gekocht. Gezien de prijs was daarmee de ‘winkeldiefstal’ ruimschoots gecompenseerd en omgebouwd tot een legitieme productpromotie.
Op onze porch (veranda) aan de voorkant van het huis hebben we een grote bolcactus (melocactus communis) in een pot. Laatst zaten er kleine bloemetjes in en nu dus ook een vruchtje. Dat vruchtje noemt men Fruti Bushi. Qua formaat lijkt het op een kleine rode peper, ca. 5 cm. lang, maar dan roze. Van binnen heeft het kleine zwarte pitjes en de smaak is zoetig. Je kunt ze hier ook in het wild, langs de kant van de weg vinden. De cactus heeft nu voor het eerst sinds wij hier wonen een heel klein beetje water gekregen als beloning voor deze oogst.
De opmerkende lezer had het al gezien op de foto van ons huisje: in de voortuin staan palmbomen. Kokospalmen (cocos nucifera) om precies te zijn. Een aantal van de vruchten is nu rijp.
We hebben er 2 gescoord. De eerste hebben we gedemonteerd en (deels) geconsumeerd. Numero dos gaan we proberen te planten in de hoop dat er een nieuwe palmboom uit gaat groeien (Barthold, nog adviezen?)
Het plan van aanpak was alsvolgt: eerst het vezelige omhulsel een stuk wegkappen, daarna de kokosmelk opdrinken en tot slot de noot verder ontdoen van het omhulsel, kraken en leegpeuzelen. (zie het stripverhaal).
Er is een ding wat ik nog moet uitzoeken: ik kan me niet voorstellen dat een localio meer dan 30 minuten besteed om een luizige kokosnoot op te peuzelen. Dus er moet een snellere methode bestaan met betere tools, dan de manier waarop ik het aangepakt heb…
Daarna thuis lunchen, wat lezen en siesta houden. On 17:00 opstaan en een biertje opentrekken. Daarna even overleggen waar we gaan eten. Het werd Pincho’s op de pier.
Hoofdgerechten worden in Amerikaans formaat geserveerd. Gelukkig serveert dit restaurant ook een aantal hoofdgerechten in de hoeveelheid van een voorgerecht.
Luzina is druk bezig met het huis. En daar hoort ook de keuken bij. Ze heeft een waanzinnig fornuis op het oog (zie plaatje). Misschien iets te profi voor ons. Maar ja, als er zoveel mensen bij ons op bezoek gaan komen dan moeten we het eten wel warm kunnen krijgen.
Ik had het ding al eerder in gebruik gezien, maar was bang dat het niet goed zou werken op Aruba vanwege de harde wind. Maar… het tegendeel bleek het geval. Laatst zag ik hem staan voor een redelijk prijsje en gisteravond voor het eerst getest. Ik wilde maar een klein fikkie in de Weber, want ik hoefde alleen maar twee sirloins te grillen. Binnen 10 minuten waren de kooltjes aan het gloeien! Nog even wat in water geweekte houtsnippers erbij voor de extra rooksmaak, vleesjes erop en een kwartiertje later… mmmmm!
