Jacob & Luzina op Aruba

Met koninginnedag zijn we een paar dagen naar ‘een eiland verderop’ gegaan. Last minute nog een goed hotel, midden in Willemstad kunnen regelen (Kura Hulanda). Op Q-day was het daar een drukte van belang. Veel mensen, ook opvallend veel locals, in oranje kleding. Vreettentjes op straat, de hele mikmak. (Op Aruba werd het een stuk minder uitbundig gevierd hoorden we later).

1 mei, dag voor arbeiders dus wij zijn lekker op het strand gaan liggen en ‘s avonds naar een concert van Guus Meeuwis. 3000 Nederlanders die uit hun dak gaan op het strand van Mambo! Een hele belevenis. (Marc, bedankt dat we op de gastenlijst stonden!)

Volgende dag lekker uitgeslapen en gerelaxed in de spa. ‘s Avonds nog een paar lekkere borrels bij Jacob’s Bar. Nachtje slapen en weer terug naar huis.

Zojuist heb ik de WordPress software een update gegeven. Het lijkt of alles goed gegaan is. Komt u toch iets geks tegen (op dit blog) laat dan even een reactie achter / stuur een mail.

Voor de internetarcheologen: hier nog een mooi animated gifje uit de oertijd van web 0.5

Mijn schoonmoeder is voor ruim 3 weken vertrokken naar Nederland. We zijn dus gisteravond, nadat we haar op de airport hadden afgeleverd, al helemaal los gegaan. De glasbak moet nodig geleegd worden op Sta.Cruz 55. Lees ik vanochtend dit. Ik had nog zo gezegd: “pas na het vertrek, boven diepe zee…” 😉

Zojuist kregen we een belletje dat Herman en An een gezonde dochter hebben gekregen! Herman klonk duidelijk verward aan de telefoon, maar we hebben de boodschap, met enig doorvragen, toch begrepen. De moeder moest nog even naar het ziekenhuis, maar lijkt het ook goed te maken. Meer details (en de foto!) plaats ik zodra het kersverse ouderpaar ons dat heeft doen toekomen.

Update: foto toegevoegd, Belle weegt 3950 gram en houdt de ouders goed wakker.

Hoppa, weer een jaartje erbij. Bedankt voor die blumen! Vanochtend ga ik wat vrijwilligerswerk doen, vanmiddag wellicht nog even windsurfen, vanavond een (extra) biertje drinken.

Vandaag ga ik weer terug naar huis. Aruba voelt nu ook echt als mijn thuis. Het was heel erg leuk om een tijdje in Nederland te zitten, met nadruk op tijdje. Heb bijgekletst met familie, vrienden en de oude collega’s van Deloitte Tilburg en Breda en oja, het allerbelangrijkste heb fantastische cursussen gevolgd.

Ik mis mijn hubbie, het warme weer, de kat, de hond en het feit dat alles lekker dicht bij is.

Vrijdagmiddag heb ik meteen weer een afspraak bij de gyn. Het wordt naarmate de weken verstrijken steeds spannender. Ik hoop dat dit kindje een stuk langer bij mij in mijn buik wilt blijven zitten. Het liefst natuurlijk nog zo’n 22 weken. Het enige wat er nu nog te doen staat is niet stressen en rustig aan doen en dan maar hopen dat het allemaal goed gaat.

Sinds 3 maart 2008 logeer ik (Luzina) voor 3,5 week bij mijn schoonouders in de wereldstad Waardenburg. Ik heb dan 3 tweedaagse cursussen van de SOB (Stichting Opleiding Belastingadviseurs) verdeeld over 25 dagen. De meeste dagen zijn nu al voorbij. In verband mijn mijn huidige lichamelijke toestant heb ik gedurende de niet-cursusdagen niet veel ondernomen. Ik ben namelijk 17 weken zwanger en heb de uitdrukkelijke opdracht van de gyneacoloog gekregen om het RUSTIG aan te doen. Tot nu toe is mij dat aardig gelukt. Ondanks deze beperking heb ik toch redelijk wat afgereisd. En dat heeft ervoor gezorgd dat ik:
in Oldenzaal kennis heb gemaakt met Julia en Martijn;
voor veel te veel geld in Eindhoven passende moderne werkkleding heb aangeschaft;
geborreld heb in de Verkadefabriek in Den Bosch met een paar Brillie-dames;
de tenen van Mirthe ben gaan tellen;
de nieuw aangeschafte woningen van Judith & van Zita & Ronnie in Amersfoort heb bezichtigd;
de woning van de Groentjes eindellijk heb gezien en
uitbundig heb gelunched met Carlijn, haar mama en Annegien.

En oja er staat nog het een en ander op het programma…

Foto’s om deze toer te ondersteunen zijn er helaas nauwelijks. Ik vergeet ze steeds te maken.

Deze ruimte is gereserveerd voor Luzina. Ze gaat een stukje schrijven over haar avonturen in Nederland. Daar is ze al meer dan een week over aan het nadenken…

Bij een aantal andere lezers is inmiddels de indruk gewekt dat Hans hier de hele dag in de hangmat bier heeft liggen drinken. Ook die indruk willen en kunnen we niet geheel ontkrachten, al moet ik opmerken dat er ook momenten waren dat hij bier dronk terwijl hij niet in de hangmat lag. Het bleek een bijzonder motiverende omgeving voor onze tuinman. De hoeveelheid werk was aanmerkelijk groter dan wij en hij van te voren gedacht hadden, maar het resultaat is fabultastic! Daarom zonder verder geneuzel: de foto’s

Bij een aantal lezers is inmiddels de indruk gewekt dat Hans hier als een soort lijfeigene wordt behandeld. Die indruk willen en kunnen we niet geheel ontkrachten. Toch blijft er na een werkweek van ca. 100 uur nog zo’n 68 uur over om andere dingen te doen. Dus af en toe mocht Hans (onder begeleiding) het terrein verlaten. We hebben hem op enkele plaatsen laten poseren om het thuisfront te bewijzen dat hij nog leeft en in redelijke conditie is. Ik nodig u uit om het fotoboek te raadplegen en met eigen ogen te zien dat hij goed verzorgd wordt.

Op de panoramfoto het uitzicht van de Jamanota, (een van de) hoogste punten van het eiland. Waarschuwing: na klikken gaat een heeeele breeeede foto openen. Voor detailn**kers: nee, de horizon hier is niet krom, de fotograaf was niet dronken, de photo stich software was wel freeware.