Jacob & Luzina op Aruba

 Deze foto’s wil ik jullie niet onthouden. Winston en Constantijn maken samen lol.

Besteld bij babymax.nl: een Stokke Tripp Trapp in white wash met de juiste add-ons voor onze kleine man.

Helaas kon WAC er in NL nog niet goed in zitten en hij werd er ook niet bepaald vrolijk van…

De stoel is in ieder geval goed aangekomen op ons eiland en wellicht dat hij binnen een paar weken gezellig aan tafel schuift.

Of zou deze titel iets te lang zijn en de lay out van deze site volledig vern**ken? We zien het wel, we gaan gewoon publiceren! Want terwijl u lag te slapen werd er aan de andere kant van de wereld hard gewerkt aan de nieuwste Baby W productie. Meneer kon al een aantal dagen nadat hij uit het ziekenhuis was zijn hoofd optillen als hij op zijn buik lag. Dat vonden wij natuurlijk erg leuk, maar schijnt ook wel erg snel te zijn. In tegenstelling tot zijn ouders, die dat pas nu hebben weten te grijpen met behulp van CCD, DSP, Megapixels en een USB kabeltje.

Wellicht gaat Winston binnenkort ook verzoekjes doen. Mocht het zover zijn, wat zou u graag zien van Baby W?

Misschien had u Ramses Shaffy verwacht in de soundtrack (Sammy), maar die tekst is toch niet echt van toepassing.

Winston kan zich al omdraaien van zijn buik op zijn rug! Dat gaat natuurlijk niet erg snel, maar het lukt hem uiteindelijk wel. We hebben het hem al minstens 3 keer zien doen. En we hebben er videografisch bewijs van. Excuses voor de matig belichting, we hadden geen tijd om de bouwlampen op te stellen terwijl meneer zijn kunsten vertoonde. Om de belichting te compenseren hebben we een extra zonnige soundtrack toegevoegd.

Zonder verder gedoe presenteren wij: Baby W!

…is gearriveerd! Wat een leuke cadeaux. Winston is gelukkig nog iets te klein voor de schommel, dus J. heeft nog ruimschoots de tijd om deze op te hangen. Wellicht in december ofzo. Dat komt dan mooi uit met de baby borrel voor de NL delegatie. Wat zat er nog meer in de pakjesboot? Twee leuke rompertjes van Marion, Rob en Nynke. Die hebben we snel zo vaak mogelijk aangedaan, want Winston groeit als onkruid kool. Ook een hele fraaie outfit van Liesbeth, Rovin en Seth. Die mag Winston al wel bekijken, en hij vind de keuze zeer geslaagd. Hij heeft zich voorgenomen om extra te eten, zodat hij hier ook snel in past. De Nederlandse Deloitte collega’s van Luus hebben een muzikaal kussen, met Winston’s naam opgestuurd. Dat was nogal een verrassing, want die waren (formeel) nog niet eens ingelicht over deze nieuwe wereldbewoner.  Van John en Nel kreeg Winston een pyama; lime-groen gestreept met het opschrift “Mama’s kanjer.” Nu al een all time favorite van Luus. Deze envelope werd wel gewoon in de brievenbus gestopt, dus geen 10,- vrijmakingskosten(? zie onder ?).

Pakjesboot 12 kwam van beneden de rivieren. De andere pakjesboten zijn blijkbaar nog onderweg. Dus oma De Greef / Marlies / … we laten het meteen weten als de zendingen aangekomen zijn.

Uit Delft is al wel gearriveerd (via Dudu Koeriersdiensten) een significante uitbreiding van de garderobe. Vooral de sokken zullen in november van pas komen. Het mooie van Dudu koeriers is dat ze je niet laten betalen, maar dat je als geadresseerde een paar leuke slofjes en een slabbetje krijgt.

Helaas nog geen foto’s van al die fraaie cadeaux: WordPress doet nog steeds moeilijk. En problemen oplossen duurt hier gewoon wat langer. Misschien gaat het ook wel vanzelf over…

Oh ja, nog even wat Arubaanse ambtenarij: pakketjes worden hier niet thuis bezorgd. Je krijgt een soort afhaalbericht in je brievenbus, waarmee je naar het postkantoor moet om je pakketje op te halen. Ben je eenmaal op het postkantoor, dan vertellen ze je dat je naar een ander postkantoor moet gaan. “Nee dat staat niet op het afhaalbericht, maar het is niet hier, misschien moet u toch naar San Nicolas. Oh, de vorige zending was wel hier. Nou, deze niet. Nee dat staat niet op het bericht.” Dus naar een ander postkantoor. “Dat is dan 2 x 10,- vrijmakingskosten.” Wat zegt u? Waar is dat voor? “Weet ik niet precies. U moet 20,- betalen, anders krijgt u de pakketje niet.”

Jacob was vorige week naar Chicago en Luzina vondt dat weblog gedoe te ingewikkeld, dus jullie hebben een hoop info en foto’s van ons tegoed. Dat gaan we proberen de komende dagen weer een beetje in te halen, dus blijf F5-en!

Het gaat erg goed met Winston, vooral nu hij zijn nieuwe speen heeft, die in niet mis te verstane bewoordingen aangeeft wie de hoogste ancienniteit in huize De Greef heeft.

Ook als hij niet deze, maar een andere ‘speen’ in zijn mond heeft, dan zuigt hij er goed aan. Afgelopen woensdag was Luzina met hem naar het consultatiebureau. In een week tijd was hij 570 gram zwaarder geworden. (Normaal is 100-200 gram per week). Vandaag, 23 augustus, was eigenlijk de datum dat hij geboren zou worden. Inmiddels heeft hij ook het gewicht dat daarbij zou horen; ruim 7 pond. “23 Augustus, wordt het dat niet eens tijd voor de geboortekaartjes,” zo hoor ik u denken. Welnu, het is een prachtig ontwerp geworden. As we speak worden de kaartjes op maat gesneden, gevouwen en in enveloppen geschoven. Daarna moeten we het uit handen geven aan de lokale posterijen. Dus houd goede moed vrinden, de komst van de geboortekaartjes is nabij!

In het hospitaal hadden we een klein filmpje van Winston gemaakt. Gewoon met de fotocamera. Omdat Jacob nog niet zo handig is met video software en hij niet overdreven veel vrije tijd had, staat het er nu pas op.  Maar nu kennen we de drill, dus wellicht dat het volgende filmpje een wat kortere productietijd kent.

Helaas, WInston mag nog niet naar huis. Hij moet waarschijnlijk tot eind van de week blijven. Hij is helemaal losgekoppeld van de meeste slangen, tubes en meters. Alleen nog een klein draadje voor hartslag en O2 saturatie (=zuurstofgehalte in zijn bloed). Hij hoeft verder geen medicatie. De enige reden dat hij nog moet blijven is zijn gewicht. Hij komt een beetje aan, maar heeft nog niet de sprint naar boven te pakken. Wij worden dus wat minder lief tijdens de voeding: “Eten zul je!” Want we willen natuurlijk wel dat ons mannetje nu snel naar huis mag.

Bij te vroeg geboren baby’s beginnen ze hier preventief vast met antibiotica, terwijl de uitslagen van het lab worden afgewacht. Als die allemaal oke zijn, dan wordt de antibiotica gestopt, zo niet dan moet het hele kuurtje afgemaakt worden. Zaterdagochtend was bij Winston het infuusje al afgekoppeld. Hoera, dachten wij, onze knul doet het superrr! Bleek dat ‘s nachts zijn handje een beetje dik was geworden en dat de verpleegster het infuus had moeten verwijderen. Maar nog niet alle lab uitslagen waren binnen. Het bacteriologisch onderzoek zou pas maandagmiddag afgerond zijn (die lui werken niet in het weekend). Dus eigenlijk moest hij een nieuw infuusje krijgen. De medici konden geen dikke aders vinden en nadat Winston was toegetakeld als een leerdammer kaas (dat is die met veul gaten) hebben ze de pogingen gestaakt. Mogelijk wegens angst voor een aanklachtje kindermishandeling. Omdat de andere uitslagen allemaal goed waren, nemen ze de gok dat ook de bacteriologische kweek geen gekke dingen op zal leveren.

Vandaag (zondag) heeft Winston een ‘zonnebank kuurtje’ onder een bili lamp. Heeft iets te maken met opruimen van celrestanten, leverfunctie, dingetjes en vervolgens zouten afvoeren via de urine, wat dan beter gaat onder een fijne warme lamp. Ik heb nog niet alle details op kunnen zoeken, dus wellicht kan een van de medisch onderlegde lezers e.e.a. uitleggen in de comments (alvast dank daarvoor). Anyway hij werkt aan zijn kleurtje en drinkt elke dag een beetje meer. We gaan een paar keer per dag op en neer naar het hospitaal. Zodra hij Luzina hoort of ruikt begint hij te bleren en moet er wat in! Soms gaat het niet snel genoeg voor meneer en dan wordt hij kwaad, loopt rood aan en is ‘ie niet meer te houden. Hij oefent met het drinken aan de borst en daarna krijgt hij de rest van de moedermelk uit een flesje.

Wij hadden vandaag tussen twee voedingen in even een uurtje tijd om een hapje te gaan eten in een nabijgelegen restaurant (waar ze ook de beste cocktails van Aruba maken). Geen tijd voor een voorgerecht, maar wel een koningsmaal voor Luus: een Cosmo met de grootste Tenderloin van de kaart! Ook voor Jacob was er (na vele maanden) een straffe caiprina en een bescheiden sirloin. Snel een thee en een espresso na, terwijl we de rekening betaalden. Full speed naar het hospitaal, zodat ook Winston een beetje kon proeven van zijn eerste cocktail!

We waarderen al jullie aandacht en support voor Winson enorm (vooral doorgaan daarmee 🙂 ). Leve de zegeningen van internet en telefonie. Zo lijkt de geografische afstand toch weer een heel stuk kleiner.