We gingen met enige regelmaat naar de drive in bioscoop op Aruba. Om een aantal redenen: het is lekker dichtbij voor ons, goedkoper dan de gewone bios, je kunt je eigen stoel kiezen (Jeep of Corola), weinig last van mobiele telefoons en niet zo koud als de gewone bios waar de airco op 16 graden staat.
Vanavond was waarschijnlijk de laatste keer, want de tent gaat sluiten. Zie ook hier.
Het was voor ons allang duidelijk dat de drive in niet rendabel kon zijn. 10-20 auto’s per avond, a 10 gulden, dat is niet eens genoeg om de personeelskosten te dekken. Toch denk ik dat ze er meer van hadden kunnen maken. Bijvoorbeeld door zich te richten op de wat oudere Amerikaanse toeristen, die vroegah zelf met hun liefje naar een drive in gingen. In hun oude chevvy, lekker tegen elkaar aanschuivend op die twee meter brede voorbank… De snackcorner ombouwen tot een Johnny Rockets, en regelmatig een bandje met muziek van toen. Lijkt met kat in’t bakkie.
Helaas, het lijkt afgelopen te zijn. Vanavond nog even Mall Cop meegepikt. Er werd wat geprotesteerd met borden en vlaggen. Daarop begonnen bijna alle auto’s luid te claxonneren. Winston vond het fantastisch! Elke keer als ik toeterde moest hij keihard lachen en stond ie bij Luzina op schoot te dansen. Al met al weer een leuke avond.
Autoradio’s worden niet zo vaak gestolen op Aruba. Dat is het goede nieuws. Accu’s wel, en dat is meteen het slechte nieuws van vandaag. Toen ik vanochtend Winston in de auto ging zetten, zag ik dat de moterkap van de Jeep open stond en de accu was verdwenen.
Luzina had Balashi vanacht wel heel lang en heel agressief horen blaffen; heel lang achter elkaar. (of had ik dat al gezegd?) Maar die had zich omgedraaid en lekker verder geslapen. Arm hondje; heeft ie zo goed zijn best gedaan om alarm te slaan, komt er niemand opdagen. En die klote junk in zijn poten bijten kon ook niet, want Balashi kan niet (meer) buiten de omheining komen. Ik kon merken dat Balashi gefrustreerd was, net als ik overigens.
Op zoek naar een nieuwe battery; wel een gevonden, maar die is net een tikkie te hoog. Nog ff kijken of ik hem kan ruilen voor een passende, want anders moet ik op z’n Arubaans gaan knutselen…
Update: passende accu gevonden; het beestje rijdt weer.
Deze week ben ik weer naar Dimas geweest voor het verlengen van mijn verblijfsvergunning. Die aanvraag moet je minimaal 3 maanden voor het verstrijken van je oude vergunning doen. Het duurt 2 a 3 maanden om een afspraak te krijgen. Kortom je bent de ene helft van het jaar bezig met het krijgen van de ene vergunning en de andere helft van het jaar met de aanvraag van de verlenging. Ook nu moest er weer een indrukwekkend pak papier worden ingeleverd, ook weer voorzien van de nodige kopietjes. Daar worden dan weer allerlei stempels opgezet en dingetjes afgevinkt. Immigratie is goeie business voor dit eiland. De eerste keer betaal je alles bij elkaar een slordige 1500,- florin, en vervolgens elk jaar ongeveer 750,-. Behalve als ik hier 5 jaar zou wonen, dan kan ik een – min of meer – definitieve vergunning krijgen. Daar moet dan wel eventjes ruim 2000,- voor afgetikt worden. Dat betalen doe je niet gewoon aan een loket bij Dimas. Nee dat moet je ruim van te voren doen bij de ontvanger der belastingen. Die vervolgens mooie stempels en parafen op je (originele!!) Dimas formulier zet en een tweetal facturen uitdraait voor het bedrag dat je hebt betaald. Die twee facturen is niet een handige service voor de mensen zonder kopieerapparaat, want er staan verschillende bedragen op. Dus niet twee bedragen op een factuur, optellen en totaaltje. Nee, voor beide bedragen een aparte factuur. En een stempel + paraaf op het Dimas formulier. Om maar aan te tonen dat je betaald hebt als het ware. Komen we weer bij het kopieerapparaat: van de ene factuur moet het origineel ingeleverd worden (dus wil je een kopie voor je eigen administratie), van de andere moet een kopie ingeleverd worden, met het origineel ter inzage. Ook moet je een uittreksel uit het bevolkingsregister inleveren. Kost 5 piekies, maar een veelvoud aan wachttijd. Oh ja, om de omzet van het bevolkingsregister op peil te houden mag het uittreksel niet ouder zijn dan 3 maanden. Die uittreksels heb je op de meest vreemde momenten nodig. Zo zijn er allerlei bedrijven die erom vragen als je een abbonement wil afsluiten. Vaak willen ze dan een papiertje van max een week oud.
Wel nu, de hele muk is ingediend. Afwachten of er binnen 12 weken resultaat is, zo niet het circus weer onder druk zetten wegens onbehoorlijk bestuur…
Paarse krokodillen hebben we hier niet; gewoon een ingenieuze bureaucratie, waarbij al het werk naar de burger wordt gedelegeerd. Wat een fantastisch eiland. Altijd wat om te zeuren, maar dat doen we wel met een zonnetje op onze knar en een ijskoud biertje in de hand. Die oefeningen in geduld krijg je er graties bij.
Youtube geeft wat problemen (het filmpje heeft geen geluid) dus daarom wordt de nieuwste flick aangeboden als een directe download. U heeft wel Quicktime nodig, maar dat is extragratis te downloaden en standaard ingebakken in iTunes.
Behalve schitterende sfeerbeelden van de kleine man die zichzelf bedient van een slokkie, krijgt u ook weer een kijkje in onze platenkast. De keuze is deze keer gevallen op een stuk poëzie van Bertolt Brecht, op muziek gezet door Kurt Weill. In een niet geëvenaarde uitvoering, waarbij u vooral moet letten op de Vox Continental klanken die zo typerend zijn…
In het archief vonden we nog wat niet eerder gepubliceerd beeldmateriaal van Winston. Het betreft hier unieke opnames uit augustus 2008. Dankzij de beschikbaarheid van nieuwe technologie waren wij in staat om dit beeldmateriaal volledige digitaal te remasteren, met verse cuts, het croppen van een aantal takes en uiteraard via een binair flip-flop filter geherversynchroniseerde soundtrack. In een aantal shots zult u zwarte balken aan de zijkant kunnen waarnemen. Dat is gedaan om meer focus op het subject te leggen en niet, herhaal niet, om te compenseren voor de sub standard techiek van de cameravrouw.
Wij hopen dat u geniet van dit filmpje. Laat ons we wat u ervan vind; misschien kunnen we nog eens in het archief duiken om wat reels af te stoffen.
Nog geen beeldmateriaal van het kruipen. (Dat is ie nog aan het leren, gekkie!) Maar wel van Winston die zelf een hapje eet. Let u ook even op zijn 2 tandjes? Het filmpje schijnt ook in High Quality beschikbaar te zijn; daarvoor klikt u op het ‘HQ’ (verrassend) icoontje rechtsonderin.
Vandaag, 25 februari, is het al weer 4 jaar geleden dat we Jaap* heel even bij ons mochten hebben. Mijn ouders zijn eerder deze week al naar de begraafplaats in Best gegaan. De moeder van Luus had een mis aangevraagd bij meneer pastoor. Wij hebben in onze tuin bij zijn gedenkteken een kaarsje gebrand.
Afgelopen weken zijn we begonnen met Winston af en toe wat vast voedsel te laten proeven. Wat heeft hij zoal geproefd? Bloemkool, crackers, appel, sugersnaps (zonder de ‘erwtjes’ want die hebben een gevaarlijke maat) en sinaasappel. Ook af een toe een slokje vruchtensap uit het glas van mama. Zoals je zult zien in de foto’s kan meneer al heel aardig in zijn stoel zitten. Hij vind het heel interessant om nieuwe dingen te proeven. Soms trekt hij daar wel hele vieze gezichten bij, maar wordt nog bozer als het op is of op de grond valt. We hadden ons voorbereid op enorme kokhals en spuug sessies, maar met twee tandjes in een verder nog leeg bekkie weet WAC het aangeboden voedsel toch aardig te vermalen voordat hij een poging doet om het door te slikken.
De creche bevalt hem goed. Hij kan daar mooi de kunst af kijken van babies die al wel kunnen kruipen en we vewachten binnen enkele weken een filmpje te kunnen posten van een rondtijgerende Winston!
Op 1 februari is Noa Rehema de Groot geboren. We wachten nog op foto’s. Foto gejoept van hun site. Tineke, Jurjen, Joel en Lydia van harte gefeliciteerd!
Vandaag gaat Winston voor het eerst naar het kdv. Dit weekend al stress om alle voorbereidingen te treffen. Vanochtend met gezamelijke inspanning het manneke klaargemaakt en in de auto gewerkt. Ik ben benieuw hoe hij het gaat vinden…
In eerste instantie twee ochtenden in de week, daarna kunnen we uitbreiden voor zover nodig. Ook kunnen we flexibel dagdelen bijkopen. Dat geeft mij weer de gelegenheid om actiever aan acquisitie te gaan doen…
Op 1 februari is Noa Rehema de Groot geboren. 
