Jacob & Luzina op Aruba

Vorige week heeft Luus weer een echo gehad. Dit maal wat uitgbreider en met een iets hogere resulutie dan de gebruikelijk 40×40 pixels op het echo apparaat uit 1873. Ik zie nog steeds vooral grijze vlekken, maar kenner kunnen heel precies benoemen wat er te zien is (Vicky). het kleine mormel wilde niet stilzitten en was steeds aan het spartelen en met armen en benen aan het zwaaien. Het is dus niet gelukt om de typisch ‘schattige baby echo’ op print te krijgen. Maar de gyneacologe heeft heel profi haar checklist afgewerkt. Hartkamers: check; Hartkleppen: check; blaas: check; geen hazelip: check; geen open ruggetje: check; normale omvang van de schedel (geen waterhoofd): check; piemeltje: check; normale lengte van het bovenbeenbot: check;

Op het plaatje ziet uw een voetje. Het viel de gyn op dat de grote teen ietwat los staat van de andere tenen; wat dan weer handig is bij het dragen van teenslippers!

Sinds eind maart heb ik een flinke bumper. Hij wordt ook steeds groter, wat natuurlijk betekent dat onze kleine goed groeit. De zwangerschapsteller staat op 21 weken en 3 dagen. Nog zo’n 18 weken te gaan.

Aanstaande vrijdag heb ik weer een afspraak bij de gyn. Ze gaat dan een uitgebreide controle doen. De baarmoedermond wordt opgemeten om te controleren dat er geen ontsluiting is. Ik voel me prima, ondanks de pillen tegen de hoge bloeddruk. Bovendien probeer ik het rustig aan te doen met werken. De lunchpauzes zijn nu wat langer. Vooral stress is heel slecht voor de groei en ontwikkeling van de kleine. Stress kan zelfs weeen opwekken! En dat willen wij natuurlijk absoluut niet.

Wie gedacht had dat zwangeren er niet hip uit kunnen zien…Ik maak hier de blits met mijn überhippe Europese nieuwe kledinglijn!

Zojuist kregen we een belletje dat Herman en An een gezonde dochter hebben gekregen! Herman klonk duidelijk verward aan de telefoon, maar we hebben de boodschap, met enig doorvragen, toch begrepen. De moeder moest nog even naar het ziekenhuis, maar lijkt het ook goed te maken. Meer details (en de foto!) plaats ik zodra het kersverse ouderpaar ons dat heeft doen toekomen.

Update: foto toegevoegd, Belle weegt 3950 gram en houdt de ouders goed wakker.

Hoppa, weer een jaartje erbij. Bedankt voor die blumen! Vanochtend ga ik wat vrijwilligerswerk doen, vanmiddag wellicht nog even windsurfen, vanavond een (extra) biertje drinken.

Vandaag ga ik weer terug naar huis. Aruba voelt nu ook echt als mijn thuis. Het was heel erg leuk om een tijdje in Nederland te zitten, met nadruk op tijdje. Heb bijgekletst met familie, vrienden en de oude collega’s van Deloitte Tilburg en Breda en oja, het allerbelangrijkste heb fantastische cursussen gevolgd.

Ik mis mijn hubbie, het warme weer, de kat, de hond en het feit dat alles lekker dicht bij is.

Vrijdagmiddag heb ik meteen weer een afspraak bij de gyn. Het wordt naarmate de weken verstrijken steeds spannender. Ik hoop dat dit kindje een stuk langer bij mij in mijn buik wilt blijven zitten. Het liefst natuurlijk nog zo’n 22 weken. Het enige wat er nu nog te doen staat is niet stressen en rustig aan doen en dan maar hopen dat het allemaal goed gaat.

Sinds 3 maart 2008 logeer ik (Luzina) voor 3,5 week bij mijn schoonouders in de wereldstad Waardenburg. Ik heb dan 3 tweedaagse cursussen van de SOB (Stichting Opleiding Belastingadviseurs) verdeeld over 25 dagen. De meeste dagen zijn nu al voorbij. In verband mijn mijn huidige lichamelijke toestant heb ik gedurende de niet-cursusdagen niet veel ondernomen. Ik ben namelijk 17 weken zwanger en heb de uitdrukkelijke opdracht van de gyneacoloog gekregen om het RUSTIG aan te doen. Tot nu toe is mij dat aardig gelukt. Ondanks deze beperking heb ik toch redelijk wat afgereisd. En dat heeft ervoor gezorgd dat ik:
in Oldenzaal kennis heb gemaakt met Julia en Martijn;
voor veel te veel geld in Eindhoven passende moderne werkkleding heb aangeschaft;
geborreld heb in de Verkadefabriek in Den Bosch met een paar Brillie-dames;
de tenen van Mirthe ben gaan tellen;
de nieuw aangeschafte woningen van Judith & van Zita & Ronnie in Amersfoort heb bezichtigd;
de woning van de Groentjes eindellijk heb gezien en
uitbundig heb gelunched met Carlijn, haar mama en Annegien.

En oja er staat nog het een en ander op het programma…

Foto’s om deze toer te ondersteunen zijn er helaas nauwelijks. Ik vergeet ze steeds te maken.

Deze ruimte is gereserveerd voor Luzina. Ze gaat een stukje schrijven over haar avonturen in Nederland. Daar is ze al meer dan een week over aan het nadenken…

Bij een aantal andere lezers is inmiddels de indruk gewekt dat Hans hier de hele dag in de hangmat bier heeft liggen drinken. Ook die indruk willen en kunnen we niet geheel ontkrachten, al moet ik opmerken dat er ook momenten waren dat hij bier dronk terwijl hij niet in de hangmat lag. Het bleek een bijzonder motiverende omgeving voor onze tuinman. De hoeveelheid werk was aanmerkelijk groter dan wij en hij van te voren gedacht hadden, maar het resultaat is fabultastic! Daarom zonder verder geneuzel: de foto’s

Bij een aantal lezers is inmiddels de indruk gewekt dat Hans hier als een soort lijfeigene wordt behandeld. Die indruk willen en kunnen we niet geheel ontkrachten. Toch blijft er na een werkweek van ca. 100 uur nog zo’n 68 uur over om andere dingen te doen. Dus af en toe mocht Hans (onder begeleiding) het terrein verlaten. We hebben hem op enkele plaatsen laten poseren om het thuisfront te bewijzen dat hij nog leeft en in redelijke conditie is. Ik nodig u uit om het fotoboek te raadplegen en met eigen ogen te zien dat hij goed verzorgd wordt.

Op de panoramfoto het uitzicht van de Jamanota, (een van de) hoogste punten van het eiland. Waarschuwing: na klikken gaat een heeeele breeeede foto openen. Voor detailn**kers: nee, de horizon hier is niet krom, de fotograaf was niet dronken, de photo stich software was wel freeware.

Vandaag zou JAAP 3 jaar zijn geworden. We kunnen niet naar zijn grafje op de begraafplaats in Best. Hier in de tuin hebben we nu ook een ‘requerdo’ voor hem gemaakt. Indertijd heb ik het kistje getimmerd en daarbij was er een stuk van een plank over. Daarop heb ik geoefend om zijn naam te frezen, voordat ik het monumentje maakte. Dat stuk hout hebben we bewaard en nu een plekje gegeven in de door Hans gerestylde rotstuin.

Gisteren was het precies een jaar geleden dat Luzina vertrok naar Aruba. Een jaar wat snel voorbij is gegaan met nieuwe verrassingen, uitdagingen en problemen. Het voordeel van problemen hier is dat ze vaak toch wat relaxter zijn dan in Nederland.

Vandaag over een week komt Luzina aan in Nederland voor een verblijf van ruim 3 weken. Ze gaat daar een aantal cursussen volgen voor haar werk. Als je haar tegenkomt, doe dan maar rustig aan, want wij hebben ons het eilanderstempo goed eigen gemaakt!