Op 24 april is Elisabeth Theresa (Els) Veerman geboren. Heleen, Henk Jan en Art maken het goed; Rien moet nog een beetje wennen en vindt het ondertussen ook wel leuk. De foto is onderweg, maar de internetbuizen naar Aruba zijn wat traag.
Update: foto toegevoegd
Update: nog wat oudhollandsch sentiment
Elsje fiederelsje
Zet je klompjes bij ‘t vuur
Moeder bakt pannekoeken
Maar het meel is zo duur
Tingelingelinge pannekoek
Meel met rozijnen
Tingelingelinge pannekoek
Kom op bezoek
As we speak ben ik het nieuwste filmpje van Baby W aan het uploaden naar de jijbuizen. Het is een volledige documentaire, dus dat zal nog wel ff duren. In dit epische beeldverhaal ziet u hoe Winston gedurende een periode van meerdere weken de strijd met de zwaartekracht en fysio-dynamica voert, om uiteindelijk te triomferen. Zoals een goede ouder betaamt, kwam er nog een beetje chantage positief stimuleren aan te pas om het echte kruipen, op handen en voeten, goed in beeld te krijgen.
Zodra de upload verteerd is, zal ik deze post updaten met het klik- en bekijkbare filmpje.
– Trip naar de meest noordelijke punt van het eiland (California Lighthouse)
– Borrel op Santa Cruz
– Zwemmen voor de deur van hun appartement
– Jeep tour door Parke Arikok, met een romantische fotoshoot op Dos Playa. Een ongerept strandje in een baai aan de wilde kant van het eiland. Levensgevaarlijk om te zwemmen, maar wat een uitzicht!
Ook een fotootje van Winston in zijn retro kleuren spandex body suit; ideaal voor zijn kruip oefeningen.
Dit was het uitzicht wat we hadden tijdens de doopdienst van Winston. Om de realiteit wat op te poetsen, zodat het beter aansluit bij uw belevingswereld van het leven op een caribisch eiland, heb ik de foto wat bijgesneden. Het origineel vind u in het fotoboek, inclusief de beeldvervuilende elementen; een realiteitscheck als het ware… Na de dienst was er een eenvoudige doch voedzame brunch, aangeboden door de Koninklijke Marine; dank daarvoor. De bolo (taart) van madu viel erg in de smaak, vooral de lokale aanwezigen konden het zeer waarderen.
Des avonds zijn we met opa, oma, madu, padu en de peetouders een hapje gaan eten bij Marandi. Heerlijk eten met uitzicht op een, zoals wel gebruikelijk, spectaculaire zonsondergang. Klikt u dus weer lekker raak en geniet van de pica’s!
Vrijdag, eind van de middag kwamen ze aan. Luzina zat op dezelfde vlucht terug na een weekje cursus in NL. Pa en ma waren uitgebreid gewaarschuwd door eerdere Aruba-gangers dat er foto’s worden gemaakt bij aankomst. Dus: lachen en vrolijk kijken als je door die schuifdeur komt! U kunt zelf beoordelen of dat gelukt is.
Luus was helemaal door het dolle heen omdat ze Winston weer kon knuffelen, het duurde een hele tijd voordat ze rustig in slaap viel (of was het andersom?)
Foto’s van de doop van WAC en de eerste field trip volgen…
Soms heb je het als alleenstaande vader moeilijk en wordt het allemaal even teveel. Die kramp in mijn buik komt niet door de erwtensoep, maar door de eenzaamheid; zo heb ik gisteren besloten, toen ik mezelf in slaap huilde.
Gisteravond cursu Papiamento principante. (Luus, ik kreeg complimenten voor mijn uitspraak!) Winston afgeleverd bij madu & padu (=oma & opa in het Papiaments). Meneer had het goed naar zijn zin en met zoveel aandacht verrekt hij het natuurlijk om een dutje te doen. Toen ik hem na negenen weer ophaalde had hij al heeeele kleine oogjes. En, ervaren AV als ik ben, heb hem ter plaatse vast zijn pyjama aangedaan; een gouden greep. In de auto onderweg naar huis sliep hij al en geen kik toen ik hem in zijn bedje legde. Later op de avond nog een grote fles voor hem geserveerd en hij heeft doorgeslapen tot acht uur vanochtend. Tenminste, toen maakte hij mij wakker en vond hij het tijd voor ontbijt.
De voorbereidingen voor Pasen, het bezoek van mijn ouders en de doop van WAC zijn in volle gang. Madu heeft voor minimaal 100 man bolo (taart) gemaakt. Ik heb ruim anderhalve kilo chocolade paaseitjes ingeslagen, waarvan inmiddels toch zeker 50 gram weggesnoept is. En voor de mensen die verhinderd zijn heb ik een paar fotootjes van de locatie opgeduikeld. Foto 1 is gemaakt vanaf de plaats waar we zondagochtend (buiten) zitten. Omdat deze foto bij zonsondergang gemaakt is heb ik voor de juiste kleuren nog een foto van een paar 100 meter verderop. Die foto geeft een redelijk goed beeld van het uitzicht op de zee en het rif.
De alleenstaande vader houdt zich keurig aan alle gebruiksaanwijzingen van Winston. Maar ik denk dat er iets mis is. Gisteravond om half elf keurig een flinke fles gemaakt voor Winston, maar om een uur vannacht was meneer weer klaarwakker en hij werd niet stil voordat hij weer een flesje kreeg. Daar nam hij slechts enkele slokken van en toen was ie weer onder zeil. Zondag ook zo’n verhaal: keurig een laatste voeding, maar om half vijf weer aan het hell raisen… Wellicht heb ik een aantal pagina’s van de instructiemanual gemist.
Die erwtensoep is niet helemaal goed gevallen. Ik heb al drie dagen kramp in mijn buik. Dus ook vanochtend neem ik maar geen koffietje. Zojuist heb ik Winston naar de creche gebracht, dus weer een paar uurtjes voor mezelf; verder werken aan het businessplan en kijken naar partnerships.
Sommige mensen vragen mij: “Is het niet heel erg druk om de hele dag voor een kind te moeten zorgen?” Het is nu een stuk meer relaxed dan toen ik er voor twee moest zorgen!
Veel mensen vragen mij: “Hoe is dat nou, als alleenstaande vader?” Ik zal proberen de komende dagen een gedetailleerd verslag te geven.
Vanochtend werd Winston om ongeveer half acht wakker. Dus kon ik meteen aan de slag om een flesje voor hem te maken; formula, want de bv uit de vriezer bewaar ik voor echte probleemsituaties. Daarna lekker een bakkie koffie gezet met een stroopwafeltje erbij. Gek eigenlijk, in Nederland at ik die dingen bijna nooit, maar hier gaat er wel een pak per week doorheen. Bij het tweede bakkie heb ik twee boterhammen met ham-prei salade gegeten. Effe de laptop open, om te zien dat de Martinair vlucht van Luus met een uurtje vertraging inmiddels geland was op Schiphol. Sh*t, gisteravond vergeten wat extra geld over te maken naar de Nederlandse rekening courant van Luus, meteen maar gedaan.
Winston teruggelegd in bed, die knoopt er nog een of twee uurtjes aan vast. Om iets na tienen krijgt hij zijn tweede fles en mag ie lekker tijgeren door de kamer. Gatvr, die smerig kat van Luzina heeft een haarbal gekotst, met een hele blob half verteerde brokjes – opgeruimd. Winston weer naar zijn bedje. Luzina belt met haar mobiel en vraagt of ik haar op de vaste lijn van haar zus kan bellen met Skype of Voipbuster. Heel verhaal dat er op Curacao een man uit het vliegtuig gehaald werd door de ambulance omdat hij onwel zou worden; dat was dus de reden van de vertraging. Luus vond het jammer dat Winston sliep en vroeg of ik nog een keer kon bellen als hij wakker werd; ze wilde hem graag even horen.
Om twee uur werd WAC wakker, met een gezonde honger. Dus een extra grote fles aan’m gegeven. Toen die eindelijk op was weer even met NL gebeld. Luus was net naar bed gegaan, maar kwam er graag uit om nog even haar mannen te horen. Winston is altijd gefascineerd door de telefoon, maar dat mama ook in de laptop kon zitten was een nieuwe gewaarwording.
Zojuist heb ik een pannetje erwtensoep warmgestookt op de Vulcan. We hebben hier wat minder extreme temperatuurschommelingen dan in NL, dus eigenlijk is het altijd tijd voor erwtensoep. Daarbij: op het moment dat ik dit schrijf is het bij jullie al later op de avond en volgens nu.nl nog maar een graad of zes. Het soeppie smaakt prima, maar nog lang niet zo goed als die van moeders!
Luzina is zojuist aangekomen op Schiphol. Ze heeft volgende week twee cursussen van de NOB (Nederlandse Orde van Belastingadviseurs). Druk programma en vrijdag weer terug naar Aruba. Mijn ouders komen op dezelfde vlucht mee, om met pasen bij de doop van Winston te zijn. Ook Vicky en haar moeder zitten op dezelfde terugvlucht; dat wordt een gezellige boel.
Winston en ik bewaken het fort. De eerste avond en nacht zijn we zonder problemen door gekomen.
Om twee uur werd WAC wakker, met een gezonde honger. Dus een extra grote fles aan’m gegeven. Toen die eindelijk op was weer even met NL gebeld. Luus was net naar bed gegaan, maar kwam er graag uit om nog even haar mannen te horen. Winston is altijd gefascineerd door de telefoon, maar dat mama ook in de laptop kon zitten was een nieuwe gewaarwording.