Terwijl velen van u van een welverdiende nachtrust genoten, heeft de afdeling post production vanavond extra uren gemaakt om u weer een nieuwe aflevering Baby W. te kunnen serveren. De trouwe liefhebber zal het opvallen dat de cameravoering wat afwijkt van wat u gewend bent. Beter? misschien. Anders? Zeker!
U zult ervaren hoe de hoofdrolspeler, Baby W., in een tijdsbestek van nauwelijks 7 dagen, een nieuwe dimensie aan zijn wereldbeeld weet toe te voegen. Ja, u leest het goed, hij gaat de hoogte in. Een enkele beta zou zeggen dat hij de z-as aan het verkennen is. U zult beleven dat hij niet een eendimensionaal lachbekje is, en meegesleept worden in zijn, soms pijnlijke, emoties. Door het ongedwongen camerawerk wordt u op intieme wijze deelgenoot van deze ervaring. Bijna nog beter dan zelf aanwezig zijn, want u hoeft niet te wachten; de mooiste momenten zijn ambachtelijk en handmatig voor u geselecteerd!
Let u vooral op de soundtrack waarin de helaas te jong overleden Elvis Aaron Presley (8 January 1935 – 16 August 1977) op gevoelige wijze het toepasselijke ‘Stand by me’ ten gehore brengt, van zijn album ‘How great thou art’, uitgebracht in maart 1967; nu al weer meer dan 42 jaar geleden.
As we speak ben ik het nieuwste filmpje van Baby W aan het uploaden naar de jijbuizen. Het is een volledige documentaire, dus dat zal nog wel ff duren. In dit epische beeldverhaal ziet u hoe Winston gedurende een periode van meerdere weken de strijd met de zwaartekracht en fysio-dynamica voert, om uiteindelijk te triomferen. Zoals een goede ouder betaamt, kwam er nog een beetje chantage positief stimuleren aan te pas om het echte kruipen, op handen en voeten, goed in beeld te krijgen.
Zodra de upload verteerd is, zal ik deze post updaten met het klik- en bekijkbare filmpje.
Youtube geeft wat problemen (het filmpje heeft geen geluid) dus daarom wordt de nieuwste flick aangeboden als een directe download. U heeft wel Quicktime nodig, maar dat is extragratis te downloaden en standaard ingebakken in iTunes.
Behalve schitterende sfeerbeelden van de kleine man die zichzelf bedient van een slokkie, krijgt u ook weer een kijkje in onze platenkast. De keuze is deze keer gevallen op een stuk poëzie van Bertolt Brecht, op muziek gezet door Kurt Weill. In een niet geëvenaarde uitvoering, waarbij u vooral moet letten op de Vox Continental klanken die zo typerend zijn…
In het archief vonden we nog wat niet eerder gepubliceerd beeldmateriaal van Winston. Het betreft hier unieke opnames uit augustus 2008. Dankzij de beschikbaarheid van nieuwe technologie waren wij in staat om dit beeldmateriaal volledige digitaal te remasteren, met verse cuts, het croppen van een aantal takes en uiteraard via een binair flip-flop filter geherversynchroniseerde soundtrack. In een aantal shots zult u zwarte balken aan de zijkant kunnen waarnemen. Dat is gedaan om meer focus op het subject te leggen en niet, herhaal niet, om te compenseren voor de sub standard techiek van de cameravrouw.
Wij hopen dat u geniet van dit filmpje. Laat ons we wat u ervan vind; misschien kunnen we nog eens in het archief duiken om wat reels af te stoffen.
Nog geen beeldmateriaal van het kruipen. (Dat is ie nog aan het leren, gekkie!) Maar wel van Winston die zelf een hapje eet. Let u ook even op zijn 2 tandjes? Het filmpje schijnt ook in High Quality beschikbaar te zijn; daarvoor klikt u op het ‘HQ’ (verrassend) icoontje rechtsonderin.
Zoals aangekondigd hebben nog meer fantastisch video materiaal van baby W. In deze aflevering een special appearance van Balashi aka Mr. B. Herkent u de openings jingle al?
Het blafje op het eind is niet van Mr B., maar komt uit de geluidjes bibliotheek. Waarom dan toch toegevoegd? De eerste keren dat ik dit geluidje afspeelde op m’n laptoppie, spitste Balashi z’n oren en rende naar de voorkant van het huis om die andere hond eens even mores bij te brengen. Inmiddels heeft hij door dat het geluid ergens van tafel komt en dat er geen echte hond op tafel zit.
Of zou deze titel iets te lang zijn en de lay out van deze site volledig vern**ken? We zien het wel, we gaan gewoon publiceren! Want terwijl u lag te slapen werd er aan de andere kant van de wereld hard gewerkt aan de nieuwste Baby W productie. Meneer kon al een aantal dagen nadat hij uit het ziekenhuis was zijn hoofd optillen als hij op zijn buik lag. Dat vonden wij natuurlijk erg leuk, maar schijnt ook wel erg snel te zijn. In tegenstelling tot zijn ouders, die dat pas nu hebben weten te grijpen met behulp van CCD, DSP, Megapixels en een USB kabeltje.
Wellicht gaat Winston binnenkort ook verzoekjes doen. Mocht het zover zijn, wat zou u graag zien van Baby W?
Misschien had u Ramses Shaffy verwacht in de soundtrack (Sammy), maar die tekst is toch niet echt van toepassing.
Winston kan zich al omdraaien van zijn buik op zijn rug! Dat gaat natuurlijk niet erg snel, maar het lukt hem uiteindelijk wel. We hebben het hem al minstens 3 keer zien doen. En we hebben er videografisch bewijs van. Excuses voor de matig belichting, we hadden geen tijd om de bouwlampen op te stellen terwijl meneer zijn kunsten vertoonde. Om de belichting te compenseren hebben we een extra zonnige soundtrack toegevoegd.
