Jacob & Luzina op Aruba

De koorts is goeddeels over, ik heb weer biertjes gedronken. Verder veeel te druk met gezellige dingen doen, maar wil jullie niet onthouden dat Winstons eerste tandje nu helemaal door is gekomen!

🙁 Dengue, of een griep die er zoveel op lijkt dat het eigenlijk toch dengue is. De gasten zijn zojuist geland, en ik lig in m’n bedje te rillen van de koorts.
Meteen de vrolijke kerst lay-out maar weer in de mottenballen gedaan.

De reden dat we in november, het koude november, naar Nederland gingen was dat pa en ma De Greef nou eenmaal in november, maar dan 40 jaar geleden, getrouwd zijn. Op de trouwdag (20 nov) werden ze ‘s ochtends verrast met een goed verzorgd ontbijt. Zaterdags zou er een high tea zijn (door puristen een afternoon tea genoemd). Als extra verrassing was er een fraaie oldtimer geregeld voor het bruidspaar. Al vroeg in de ochtend was het een gezellig komen en gaan van broers en zussen en allerlei rond dartelend klein grut. Voor mij was het ruim tweeenhalf jaar geleden dat ik Tineke, Jurjen en de kinderen gezien had. (Tineke is wel een stuk dikker dan toen. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ze 7 maanden zwanger is). De high tea was erg leuk, voor zover we kunnen beoordelen, want Winston had door alle drukte wat extra TLC nodig. De volgende dag kon hij rustig bijkomen en socializen met zijn nieuwe opa & oma.

Foto’s van de high tea hebben we nog tegoed. De fotograaf was een echte bruidsfotograaf, die van die leuke poses laat doen door zijn subjecten, zodat het lekker speels en ongedwongen lijkt zeg maar. Ik schaamde me bijna toen mijn ouders als een stel bakvissen werden behandeld. We hebben ook nog wat fotootjes laten schieten van ons drieen, met de instructie: “Saai en stijf; statieportret”. Naar mijn *kuch* bescheiden mening zijn dit de beste foto’s van de gehele serie!

Gevonden in de supermarkt, in de koeling op de grens van groenten en fruit, ter hoogte van de komkommers, naast grote portabello’s. Ik weet dus niet eens of het een groente of fruit is, laat staan hoe we dit ding moeten eten. De producten zijn ongeveer 20 cm. lang. De lokale benaming is ‘Mamotica’, maar een zoektocht op Google leverde niets op.

Wie weet wat dit is? Wat is de meer algemene naam? Is het groente of fruit? Hoe maken we het klaar? Hoe smaakt het? Waar serveer je het bij? Vragen, vragen, vragen. Wie kan ons meer info geven??

HJ heeft ons verblijd met alweer de 500e reactie op de stukjes die hier zo nu en dan geplaatst worden. Het is altijd hartverwarmend om jullie reacties te te lezen. Het zorgt ervoor dat we de moed erin houden, zullen we maar zeggen…

Alleen jammer dat het weer zo’n blijk van ongeduld moet zijn 😉 . Aan het eind van onze serie artikelen over het bezoek aan Nederland was ik van plan een uitgebreider dankwoord te richten aan alle supporters en kledingsponsoren. Dat gras wordt nu fluks weggemaaid.

Omdat we toch in Nederland waren hebben we meteen maar een kleine baby-borrel gehouden voor Winston. Mede vanwege het slechte weer was de opkomst knus. Na afloop nog een hapje gegeten bij ‘onze Italiaan’ op de Kruisstraat.

We zijn weer terug op Aruba. Winston is ernstig verkouden, dus wij ook. De dag van vertrek uit Nederland is Jacob stevig door zijn rug gegaan. De KLM had 4 uur vertraging vanwege een dingetje aan de rechtermoter; daar kwamen ze pas achter nadat iedereen aan boord was, en we mochten er niet meer uit. Maar inmiddels schijnt de zon, lacht Winston af en toe weer en kan Jacob weer een paar uur per dag rechtop zitten. Dus… tijd voor foto’s! Dat zullen we gefaseerd doen. U moet tenslotte een reden hebben om hier regelmatig terug te keren en uw spitsvondige commentaar achter te laten.

Voor opa en oma was het de eerste keer dat ze baby W in real life konden aanschouwen, dus na de rit vanaf Schiphol was eerst oma aan de beurt om hem eens goed te bekijken en vast te houden, en daarna uiteraard opa.

Rick en Marlies: hartlijk dank dat we jullie maxi-cosi mochten lenen: deze foto is speciaal voor jullie!

Zie hier de eerste foto’s: een onbijtje, correctie ONTBIJT, aangeboden door de broers en zussen van Pa de Greef.

Wordt vervolgd…

Update: Luzina vindt dat dit stukje veel te kort en zakelijk is. Ik dacht een snelle posting te doen om de actualiteit van deze dag recht te doen. Blijkt dat ik ook een stukje human interest had moeten toevoegen. Zoals een uitgebreide beschrijving van het feit dat pa gisteravond nog aangaf om deze ochtend om 08:00 op de zaak te willen zijn. Dat hij blijkbaar gisteravond zijn planning omgegooid had en deze ochtend eigenlijk uitgebreid wilde uitslapen. Zijn plan werd om 07:30 wreed verstoord toen ik ze uit bed moest trommelen, omdat het zojuist bezorgde superdeluxe onbijt koud stond te worden. Ma vond het nog wel leuk om een wake-up call te krijgen op deze speciale dag, de andere kant van het bed hield het bij een korte grom. Nu laat ik me daar niet al te gauw door uit het lood slaan, dus heb ik een stuk alufolie over de bacon&eggs gedaan en even buiten een ommetje gedaan. Toen ik weer binnenkwam was de stemming weer opperbest en de oudjes zaten inmiddels, stomverbaasd, aan de overdadig beladen dis in verwondering naar de bloemenvaas met hun favoriete bloemen te kijken. Snel de leesbril erbij voor de kaart en toen werd duidelijk wie de werkelijke schuldigen waren van deze verstoorde ochtendrust!

Op de verjaardag van Luzina zijn we lekker uit eten geweest. Dat wil zeggen: wij hebben lekker gegeten, Winston lag lekker te tukken. (Lekkere postje geworden trouwens).