Censo I
Ik begin dit stukje met het vermoeden dat het een vervolgverhaal gaat worden. Mogelijk een vervolgverhaal in vele delen. Vanmiddag ben ik naar de Censo (bevolkingsregister) gegaan. Het gaat ‘s middags om 13:15 open, dus ik sta stipt op tijd (13:14:51) voor de deur, waar ik nog negen seconden rond kan kijken voordat ik naar binnen stap. Daar was het al behoorlijk vol. De rij begon meteen na de deur. Het was mijn eerste bezoekje, dus ik kan nog niet vertellen of dit standaard is. Nummertje getrokken en op een bankje gaan zitten. Na een kwartiertje mompelt een ambtenaar de aanwezige mensen toe in het papiamento. Ik kon eruit opmaken dat de printers het niet deden en dat de ambtenaren daarom ook maar niets deden. Nog even een andere ambtenaar aangesproken en uitgelegd dat ik me in wilde schrijven en dat ze daarbij wat mij betreft niet hoefden te printen. Deze ijverige man vond al snel een nieuw excuus om me niet in te schrijven: ik moet eerst mijn verblijfsvergunning (Dimas: onthoudt de naam van die afdeling) hebben.
Enfin: vandaag niet gelukt om me in te schrijven, dus binnenkort weer proberen.  (wordt vervolgd…)
En die vergunning bij DIMAS…dat kan nog lang gaan duren voordat jij die hebt. Ik heb namelijk vandaag van een van onze secretaressen (die contact heeft met de consultant die de vergunningen voor het personeel regelt) gehoord dat de afspraak die de consultant vorige week zou hebben bij DIMAS door hen is afgezegd omdat DIMAS het te druk heeft. De eerstvolgende afspraak is pas 1 juni 2007! Ik heb ook meteen aangegeven dat de verklaring omtrent het gedrag van jacob dan ouder dan 2 maanden is. het schijnt dat DIMAS daar dan wel weer soepel mee omgaat omdat het aan hen te danken is dat de aanvraag voor de vergunning niet binnen de termijn van 2 maanden ingediend kon worden….
Mijn advies: probeer het morgen bij Censo nog maar een keer. En bekijk het van de zonnige kant: je kunt dan gratis in de airco een boekje lezen!
Hey Jacob,
Zet er een stalletje met frisdrank, nootjes en tijdschriften neer! Gouwe handel! (En saboteer alle printer-reparatie-services natuurlijk.)
Bom dia Luzina en Jacob,
wat een emigrantenleed allemaal! zomaar een dagje verspeeld aan nutteloos wachten en tot slot tot de conslusie komen dat er weer en dagje voorbij is. Laten we elkaar de hand schudden…..We klagen wel eens over ons Nederlandje, maar hier in the Americas moeten gelukkig de versnellingen nog worden uitgevonden. Geniet ervan zou ik zeggen en RELAX! Dit duurt een paar weken of maanden, maar dan blijkt dat de mensen in deze landen het juiste tempo te pakken hebben.
Ik zal jullie weblog in de gaten houden en veel geluk in jullie nieuwe leventje.
Bassie uit Brazil