Jacob & Luzina op Aruba

Hoewel ik het niet zelf heb vastgesteld, schijnt het mogelijk te zijn om 24 uur per dag te eten. Patrick baalde een beetje dat hij er pas de voorlaatste dag achter kwam dat hij ook na 24:00 nog even een vette bek kon halen. Tussen 03:00 en 06:00 zijn de restaurants gesloten, maar er is altijd (complementary) room service, waar ik twee keer een sandwich heb besteld voor de lunch. Wij vonden het heel leuk dat we elke avond met ons hele gezelschap een grote tafel hadden in een van de main dining rooms. Elke avond dezelfde tafel en dezelfde bediening. Klik hier voor een indicatie van het menu. Een aantal classics, ongeveer de helft van het menu, zijn elke dag hetzelfde, maar de andere gerechten verschillen per dag. Onze serveerster, Evelyn, komt uit Indonesië. Ze doet erg haar best om alle namen te onthouden en schrijft ze ook op per stoel. De volgende dag zitten we iets anders en prompt wordt ik als ‘Lisa’ aangesproken. Na de eerste avond staat de kinderstoel voor Winston elke avond al keurig klaar als we binnenkomen. We maken wat grappen over Indonesische gerechten, vragen naar babi ketjap, ajam paniki en gado gado. Evelyn verteld dat een ‘special request’ mogelijk is en of we een avond Indonesisch willen eten. Prima geregeld! Een pittige gado gado vooraf, nasi en bami goreng met babi ketjap, atjar van komkommer en diverse pittige sausjes om de boel goed in de fik te zetten. De bus boy (ook uit Indonesië) is helemaal verbaasd dat hij ons gado gado serveert. Helemaal als ik vraag of we er een Bintang bij kunnen krijgen… Evelyn vertelt dat haar man in de kombuis werkt en het eten voor ons bereid heeft.

Naast de main dining rooms zijn er verschillende buffet restaurants, een pizza boer, sandwich dinges, wok loket en een grill (hambo’s en hotdogs). Tussen 17:00 en 20:00 is er een sushi kraampje in het casino. Voor de koffie is er een European style coffee corner, die erg Amerikaans aandoet, maar waar de koffie wel naar koffie smaakt. Ook erg populair bij de bemanning, ook al moet je daarvoor extra betalen. De coffee corner verkoopt ook hompen taart waarmee je een weeshuis een week lang kan voorzien van calorieën. Geen wonder dat de gemiddelde Amerikaan een pond per dag aankomt tijdens een cruise.

Tijdens de cruise zijn er twee ‘formele avonden’ in de main dining room. Dat houdt in dat de kledingvoorschriften iets strikter zijn (haha). Voor de heren toch echt een overhempie, geen slippers en een sports jacket wordt aanbevolen. Nauwelijks black ties bij deze cruise line, dus hield ik het ook bij een donker pak met das. En hier komt de grote shopping surprise: In San Juan heeft Luus speciaal voor deze avonden een formal attire voor the young master Winston aangeschaft. Hij vond het zelf he-le-maal niets toen hij het aankreeg. “Uit, uit!” Niks daarvan! Eenmaal op de gang kreeg hij de eerste complimentjes van de stewards en andere gasten. Hij ging fier rechtop lopen en de hele wereld was van hem. Padu en madu smolten (figuurlijk gekkie) toen ze Winston zagen. Hij was de ster van de avond. Bij het verlaten van de dining room zwaaide hij parmantig naar de gasten die nog aan tafel zaten, “bye, bye!”