Jacob & Luzina op Aruba

Ik heb wat *kuch* opmerkingen gekregen over deze post. Met name over het stukje over de bruidsfotograaf en hoe hij mijn ouders liet poseren. Daarom kan ik het resultaat jullie niet onthouden. Het lijkt misschien wel een leuke foto, maar ik was erbij toen die gemaakt werd. En ik kan je verzekeren dat het gedrag van die fotograaf mijn kijk op deze plaat voor eeuwig heeft vertroebeld met zijn aansporing om effe lekker spontaan te doen, maar wel je mond houden want anders krijg je zo’n rare bek op de foto!

Nog even voor de duidelijkheid: het was de fotograaf die mijn ouders toesprak als een stel bakvissen, niet mijn ouders die zich zo hebben gedragen.

Vanwege bla bla bla hier nu eindelijk de laatste aflevering van ons verslag, maar wel met extra veel foto’s!

We hebben weer veel bezoekjes afgelegd. Bij een aantal daarvan waren we ook nog eens zo slim om foto’s te maken. Daarom hier een fijn linkje naar de foto’s van een aantal onvergetelijke ontmoetingen. We zijn uiteraard ook nog even naar het grafje van Jaap* geweest en hebben vast een kerststukje neergelegd.

Omdat pa & ma De Greef 40 jaar getrouwd zijn, werd het hele gezin gefeteerd op een luxe week in de Ardennen. (ff tellen. Pa & Ma:2, kinderen: 8, aanhang: 7, kleinkinderen: 3+2+1+1+2+0+1+1=11, Totaal=28). Al bijna een jaar geleden was er een luxe villa gereserveerd, maar die bleek enkele weken voor de trip nog niet afgebouwd te zijn. Gelukkig kon er last minute nog een alternatief gevonden worden. Want een huisje zonder sauna, stoombad een goed geoutilleerde keuken en vrijwel alle slaapkamers met eigen badkamer, dat kan echt niet. Sinterklaas deed onderweg naar Nederland ook onze zuiderburen aan. Gelukkig een paar dagen eerder, want op 4 december vlogen Luzina, Winston en ik weer terug naar Aruba.

Tot slot een hartelijk woord van dank voor alle gastvrijheid, support en natuurlijk de kledingsponsoren die ruimschoots hebben voorkomen dat WAC met bevriezingsverschijnselen en longontsteking opgenomen moest worden.

 Deze foto’s wil ik jullie niet onthouden. Winston en Constantijn maken samen lol.

Hoppa! De laatste is afgeleverd; ik ben knock-out. Er komt waarschijnlijk een grote algemene fotoservert met xx Gigabyte aan belastend materiaal. Voor sterke verhalen zou ik adviseren om in ieder geval de volgende Thea of andere borrel bij te wonen.
Het was supergaaf om zoveel leuke gasten over de vloer te hebben! Een goede vlucht voor de mensen die nu (bijna) in de lucht zitten. Wij gaan tukken.

De koorts is goeddeels over, ik heb weer biertjes gedronken. Verder veeel te druk met gezellige dingen doen, maar wil jullie niet onthouden dat Winstons eerste tandje nu helemaal door is gekomen!

🙁 Dengue, of een griep die er zoveel op lijkt dat het eigenlijk toch dengue is. De gasten zijn zojuist geland, en ik lig in m’n bedje te rillen van de koorts.
Meteen de vrolijke kerst lay-out maar weer in de mottenballen gedaan.

Besteld bij babymax.nl: een Stokke Tripp Trapp in white wash met de juiste add-ons voor onze kleine man.

Helaas kon WAC er in NL nog niet goed in zitten en hij werd er ook niet bepaald vrolijk van…

De stoel is in ieder geval goed aangekomen op ons eiland en wellicht dat hij binnen een paar weken gezellig aan tafel schuift.

De reden dat we in november, het koude november, naar Nederland gingen was dat pa en ma De Greef nou eenmaal in november, maar dan 40 jaar geleden, getrouwd zijn. Op de trouwdag (20 nov) werden ze ‘s ochtends verrast met een goed verzorgd ontbijt. Zaterdags zou er een high tea zijn (door puristen een afternoon tea genoemd). Als extra verrassing was er een fraaie oldtimer geregeld voor het bruidspaar. Al vroeg in de ochtend was het een gezellig komen en gaan van broers en zussen en allerlei rond dartelend klein grut. Voor mij was het ruim tweeenhalf jaar geleden dat ik Tineke, Jurjen en de kinderen gezien had. (Tineke is wel een stuk dikker dan toen. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ze 7 maanden zwanger is). De high tea was erg leuk, voor zover we kunnen beoordelen, want Winston had door alle drukte wat extra TLC nodig. De volgende dag kon hij rustig bijkomen en socializen met zijn nieuwe opa & oma.

Foto’s van de high tea hebben we nog tegoed. De fotograaf was een echte bruidsfotograaf, die van die leuke poses laat doen door zijn subjecten, zodat het lekker speels en ongedwongen lijkt zeg maar. Ik schaamde me bijna toen mijn ouders als een stel bakvissen werden behandeld. We hebben ook nog wat fotootjes laten schieten van ons drieen, met de instructie: “Saai en stijf; statieportret”. Naar mijn *kuch* bescheiden mening zijn dit de beste foto’s van de gehele serie!

Gevonden in de supermarkt, in de koeling op de grens van groenten en fruit, ter hoogte van de komkommers, naast grote portabello’s. Ik weet dus niet eens of het een groente of fruit is, laat staan hoe we dit ding moeten eten. De producten zijn ongeveer 20 cm. lang. De lokale benaming is ‘Mamotica’, maar een zoektocht op Google leverde niets op.

Wie weet wat dit is? Wat is de meer algemene naam? Is het groente of fruit? Hoe maken we het klaar? Hoe smaakt het? Waar serveer je het bij? Vragen, vragen, vragen. Wie kan ons meer info geven??