De uitslagen van de hielprik zijn binnen: alles is helemaal goed!
In NL is het wellicht helemaal standaard en wordt bij iedere baby een hielprik gedaan om te checken op wat enge dingen, waar bij vroege ontdekking / behandeling ernstigere gevolgen kunnen worden voorkomen. Op Aruba wordt deze screening niet aangeboden. Wij hebben het via de particuliere kraamzorg laten uitvoeren. De bloedmonsters worden dan opgestuurd naar Nederland en circa 6 weken later krijg je de uitslag. Die was dus helemaal goed.
Zaterdag heeft Winston veel plezier (en cadeaux) gehad op zijn eigen baby borrel. Van 17:00 tot 19:00 hadden we een leuke locatie afgehuurd voor een ouderwetse borrel. Op Aruba is het een goede gewoonte om niet te vroeg op kraamvisite te willen komen en de ouders de tijd te gunnen om aan de veranderde omstandigheden te wennen. Dus voor een aantal gasten was dit de eerste ontmoeting met Baby W. Madu (=oma in het Papiamento) kon het niet laten en moest en zou met Winston op de arm rondlopen om hem maar extra goed te showen aan iedereen. Winston vond het prima zo’n borrel, maar na 2 uurtjes wilde hij toch ook wel even wat drinken.
Excuses voor de cryptische titels van de pica’s. Ik heb een nieuwe plugin voor iPhoto die de hele upload naar de servert automagisch doet, maar dan moet je de titel niet in het ‘decription’ vakje zetten. Ik beloof beterschap; de volgende serie zal weer op correcte wijze van titels voorzien worden.
Of zou deze titel iets te lang zijn en de lay out van deze site volledig vern**ken? We zien het wel, we gaan gewoon publiceren! Want terwijl u lag te slapen werd er aan de andere kant van de wereld hard gewerkt aan de nieuwste Baby W productie. Meneer kon al een aantal dagen nadat hij uit het ziekenhuis was zijn hoofd optillen als hij op zijn buik lag. Dat vonden wij natuurlijk erg leuk, maar schijnt ook wel erg snel te zijn. In tegenstelling tot zijn ouders, die dat pas nu hebben weten te grijpen met behulp van CCD, DSP, Megapixels en een USB kabeltje.
Wellicht gaat Winston binnenkort ook verzoekjes doen. Mocht het zover zijn, wat zou u graag zien van Baby W?
Misschien had u Ramses Shaffy verwacht in de soundtrack (Sammy), maar die tekst is toch niet echt van toepassing.
Vanaf deze week ben ik geen toerist meer op Aruba, maar een vergunningsplichtige, die tijdelijk (een jaar) is toegelaten. Het kost een paar centen, en dan volgend jaar weer een paar centen, en dan weer, … Totaal 5 jaar voordat je een definitieve vergunning aan kunt vragen. Ik ben van plan om het hele proces nog eens puntsgewijs, met tijdlijn op te schrijven. Alleen niet nu, want dan wordt ik acuut depressief.
Deze week moet ik me officieel in gaan schrijven bij het bevolkingsregister en bij de (verplichte) ziektekosten verzekeraar.
Winston kan zich al omdraaien van zijn buik op zijn rug! Dat gaat natuurlijk niet erg snel, maar het lukt hem uiteindelijk wel. We hebben het hem al minstens 3 keer zien doen. En we hebben er videografisch bewijs van. Excuses voor de matig belichting, we hadden geen tijd om de bouwlampen op te stellen terwijl meneer zijn kunsten vertoonde. Om de belichting te compenseren hebben we een extra zonnige soundtrack toegevoegd.
U raakt wellicht wat oververzadigd, maar die achterstand die ik opgelopen had moet en zal weggewerkt worden. Eerst wat huishoudelijk: Ruim voor de geboorte van WAC hadden we een timmerman (ja, dezelfde als die van de keuken) de opdracht verleend om een nieuw bed en een commode te maken. Beide naar eigen ontwerp. De commode past que stylie goed bij de keuken dus het verschil voor WAC is niet zo groot en de unit kan later evt. als extra werkruimte in de keuken ingezet worden. Bed en commode samen (thuis afgeleverd en volledig gemonteerd) voor een prijsje waarvoor u net een spaanplaten bouwpakketje bij de Ikea krijgt.
Luus heeft ook een draagunit aangeschaft, dus Winston is vanaf heden (oh nee, al ruim een week) extra mobiel. Vorige week zijn we met Pat & Vicky lekker pizza wezen eten bij Casa Tua, en daarna nog een wandelingetje langs de high rise hotels en een ijsje van Haagen Dazs.
Voor de liefhebbers ook nog foto’s van Winston: 2 tijdens de siesta en een met z’n nieuwste ‘schoentjes’
Speciaal voor Carlijn (en andere trouwe fans) hebben we ook wat bewegend materiaal geschoten. Dat ligt op de ‘grote stapel’ om gemonteerd te worden. U weet wel: hippe uitsnedes, geraffineerde beeldovergangen en een nu al legendarische soundtrack. (Wie zei dat eilanders een sterk zelfbeeld hebben?) Dus nog even geduld aub.
Het heeft even geduurd, maar ik heb er wat op gevonden. WordPress weigert nog steeds om afbeeldingen goed te uploaden. Dus voor nu worden de pica’s geserveerd via het Gallery2 fotoboek. Ik kan wel verwijzen naar een afbeelding in deze post, en die vervolgens clickable maken, zodat u automagisch in het juiste album landt (na de klik).
Tests bewijzen het!
Oh ja, als ik Gallery2 nu correct getweakt heb, dan kunt u zelf per plaatje een commentaartje achter laten en (alsof dat niet voldoende is) een waardering, de zogenaamde rating, kenbaar maken!
…Wind, regen, onweer en blikseminslag op de telefoonlijn dus geen internet meer.
update: ff 95 piek afgetikt en we hebben weer een nieuw ADSL modem. Morgen eerst met WAC voor controle naar de kinderarts, daarna wellicht wat tijd om met de site te prutsen.
…is gearriveerd! Wat een leuke cadeaux. Winston is gelukkig nog iets te klein voor de schommel, dus J. heeft nog ruimschoots de tijd om deze op te hangen. Wellicht in december ofzo. Dat komt dan mooi uit met de baby borrel voor de NL delegatie. Wat zat er nog meer in de pakjesboot? Twee leuke rompertjes van Marion, Rob en Nynke. Die hebben we snel zo vaak mogelijk aangedaan, want Winston groeit als onkruid kool. Ook een hele fraaie outfit van Liesbeth, Rovin en Seth. Die mag Winston al wel bekijken, en hij vind de keuze zeer geslaagd. Hij heeft zich voorgenomen om extra te eten, zodat hij hier ook snel in past. De Nederlandse Deloitte collega’s van Luus hebben een muzikaal kussen, met Winston’s naam opgestuurd. Dat was nogal een verrassing, want die waren (formeel) nog niet eens ingelicht over deze nieuwe wereldbewoner. Van John en Nel kreeg Winston een pyama; lime-groen gestreept met het opschrift “Mama’s kanjer.” Nu al een all time favorite van Luus. Deze envelope werd wel gewoon in de brievenbus gestopt, dus geen 10,- vrijmakingskosten(? zie onder ?).
Pakjesboot 12 kwam van beneden de rivieren. De andere pakjesboten zijn blijkbaar nog onderweg. Dus oma De Greef / Marlies / … we laten het meteen weten als de zendingen aangekomen zijn.
Uit Delft is al wel gearriveerd (via Dudu Koeriersdiensten) een significante uitbreiding van de garderobe. Vooral de sokken zullen in november van pas komen. Het mooie van Dudu koeriers is dat ze je niet laten betalen, maar dat je als geadresseerde een paar leuke slofjes en een slabbetje krijgt.
Helaas nog geen foto’s van al die fraaie cadeaux: WordPress doet nog steeds moeilijk. En problemen oplossen duurt hier gewoon wat langer. Misschien gaat het ook wel vanzelf over…
Oh ja, nog even wat Arubaanse ambtenarij: pakketjes worden hier niet thuis bezorgd. Je krijgt een soort afhaalbericht in je brievenbus, waarmee je naar het postkantoor moet om je pakketje op te halen. Ben je eenmaal op het postkantoor, dan vertellen ze je dat je naar een ander postkantoor moet gaan. “Nee dat staat niet op het afhaalbericht, maar het is niet hier, misschien moet u toch naar San Nicolas. Oh, de vorige zending was wel hier. Nou, deze niet. Nee dat staat niet op het bericht.” Dus naar een ander postkantoor. “Dat is dan 2 x 10,- vrijmakingskosten.” Wat zegt u? Waar is dat voor? “Weet ik niet precies. U moet 20,- betalen, anders krijgt u de pakketje niet.”
