Een maandsalaris aan vuurwerk wegknallen lijkt hier geen uitzondering te zijn. Winston trok zich daar niets van aan en heeft lekker doorgeslapen tot hedenochtend 8:20. Voor mij was het in ieder geval de rustigste jaarwisseling in grofweg 30 jaar. Relaxed op de achterporch gezeten, koud biertje, vanaf ca. 22:30 kwamen padu en madu een glaasje meedrinken, blokje kaas, plakje worst en oliebollen. Nog even een kopje soep gemaakt en om 0:00 de champagne opengetrokken en naar het vuurwerk gekeken. Voor 1:30 lagen we al weer op één oor. Vanochtend hoorde ik dat padu en madu nog tot 4:30 gefeest hebben 🙂
Deze ochtend zouden we naar het strand gaan, samen met Vicky, Patrick en Angelina. Helaas, het regende enorm en om 10 uur was het pas 25 graden. Ook heeft ons fototoestel het begeven, dus voorlopig weinig verse pica’s.
Toch wel een relaxed leventje, als dit soort gebeurtenissen als nieuwswaardig op ons blog geplempt worden 😀
De voorbereidingen van het kerstdiner zijn gestart. Gisteren inkopen gedaan en meteen een kilo ossestaart in de pan, met wat groenten, kruiden en een flinke scheut Madeira. Na een avond pruttelen en een nachtje rust vandaag het vlees van de botjes, de boullion zeven en inkoken. Terugkoelen, verpakken, sticker met productiedatum en de basis voor een van de gangen is gereed.
Vrijdag alleen nog opwarmen en wat fijne garnerening erbij (en een klein glaasje madeira).
De receptuur van de andere gangen wordt nog uitgewerkt. In ieder geval een koud voorgerecht met garnalen Kalkoen als hoofdgerecht. Warme kersen na (denk aan het kaneelstokje).
Update: de bestelde kalkoen is niet op komen dagen, dus een lief klein lammetje is omgetoverd in een lamsrollade, mmmmm.
Speciaal voor opa en oma, nog eentje voordat jullie afreizen naar Kenia. Winston heeft eerder een keer de nummerplaat van de Jeep ontdaan van een van de bevestigingsboutjes. Sindsdien mag deze nummerplaat blijven rekenen op zijn warme belangstelling. Regelmatig controleert hij of de boutjes niet weer een beetje losgetrild zijn.
“Country boy
ain’t got no shoes
country boy
ain’t got no blues”
Lap, de Sint heeft zijn kuierlatten nauwelijks gelicht en wij gaan full speed richting het eind van het jaar. Layoutje uit de mottenballen gehaald en natuurlijk de grammafoon opgepoetst…
Her en der prikken de postjes een beetje in de voering van de layout, maar tegen de tijd dat ik dat gefixed zou hebben, staat de paashaas al weer voor de deur, dus doe het er maar mee.
De website van Nijntje is een tijdje geleden ‘verbeterd’. Het resultaat: een flash site zo traag als dikke peop door een trechter en laadtijden waarin ik makkelijk een biertje achterover sla. Voor de kleine mensen die geen genoeg krijgen van de bekende deuntjes, en geen eeuwen geduld hebben, hieronder de directe links naar de muziekjes:
Het is dit jaar op Aruba langer droog en warm gebleven dan normaal. Daar lijkt nu wat verandering in te komen. Er valt weer met enig regelmaat een buitje. Op dit moment is het 07:45, 27°C, een briesje en ik zit ik buiten op de porch met kippenvel.
“Wat is die Winston altijd vrolijk, wat voeren jullie hem?” Gewoon, wat de pot schaft. En dan niet de potjes van mijnheer Gerber, Nutricia of andere kraak, smaak en textuurloze baggeraars. Hieronder een kleine bloemlezing van recente genietmomenten.
Lekker Elzasser Zuurkool. Enkele uren confijten in reuzel, met een mooi stuk casselerrib. Helaas kunnen we hier geen ambachtelijke rookworst krijgen dus moeten we het doen met een Unox gevalletje. Padu smikkelde als vroeger en ook Winston heeft zich goed doen gelden.
Na een lange dag keihard spelen, doet een stevige maaltijd wonderen. Gestoomde groenten, met rösti rondjes, voor het eerst geserveerd met tomaten ketchup
Verse Arubaanse mango, gekregen van Jeritza, mmmm!
Om een uur of zes ‘s middags staat Winston vaak op de uitkijk. Niet voor mama, maar om te zien of de overbuurman al thuis komt met zijn diesel vrachtwagentje. Buurman Frits zwaait altijd terug naar Winston. De buurman vertelde een keer over al zijn planten en bomen in de tuin; daar is ook een papaya boom bij. Sinds Luus liet vallen dat Winston helemaal gek is van papaya heeft Winston al 3 papaya’s gekregen. Het is overigens een bijzondere variant, zonder al die zwarte pitten binnenin. Het record staat op 3/8 papaya in een keer eten.
Op de verjaardag van Luzina werden haar collega’s getracteerd op een lunch. Jacob en Winston kwamen ook langs om een vorkje te prikken. WAC wordt nogal eens ongeduldig als hij eten ruikt, dus een spoedbestelling. De nuggets van samengeperst kipseparatorvlees konden hem maar matig bekoren. Frites met ketchup en de salade was al beter, maar echt lekker werd het pas toen hij mee kon eten van Jacob’s carpaccio en mama’s entrecote.
Verse rode bietjes, met een snippertje ui en een scheutje rode wijn. Venkelpuree en traag gegaarde succade.
Terwijl de commissie hard aan het werk *kuch* is, hebben wij hier de montagetafel weer eens opgepoetst. U zou mij hier moeten zien zitten tussen de filmblikken en de stroken celluloid, een nieuwe cutter en de 4 sporen bandrecorder… Helaas staan de gouden audiopluggen nog even te weken in een sopje, dus er zit wat ruis op track 2.
